اولتیماتوم ایران به عراق و‌ آمریکا

درباره محل برگزاری نشست آتی امنیتی عراق، بین کشورهای شرکت کننده در این اجلاس اختلاف نظر وجود دارد.

 هوشیار زیباری، وزیر امور خارجه عراق در تماسی با همتایان ایرانی و ترکیه ای خود، پیشنهاد داده است که اجلاس بعدی در مصر برگزار شود ولی این پیشنهاد با مخالفت وزیران خارجه ایران و ترکیه مواجه شده است.

مصر، روابط نزدیکی با آمریکا دارد و مطلوب ایالات متحده این است که اجلاس بعدی در مصر برگزار شود.

ایران، خواستار نشست بعدی در بغداد است که میزبان نشست اول بود و ترکیه می خواهد این اجلاس استانبول برگزار شود.

در همین حال، شنیده های خبرنگار عصر ایران حاکی از آن است که منوچهر متکی، وزیر خارجه ایران در پیامی برای مقامات ارشد عراق اعلام کرده است که هرگونه حضور ایران در اجلاس مربوط به عراق، منوط به آزادی ماموران کنسولی ایرانی است که در اربیل به دست نیروهای آمریکایی بازداشت شده اند.

قرار است اجلاس بعدی، امنیتی عراق، در سطح وزیران خارجه برگزار شود که حضور همزمان متکی و رایس در این نشست، از هم اکنون، توجه محافل رسانه ای و سیاسی جهان را به خود معطوف کرده است.

عدم حضور ایران در اجلاس امنیتی عراق، به معنای شکست کامل این نشست خواهد بود.

برغم تلاش های سازمان ملل، سازمان جهانی صلیب سرخ و مسوولان ارشد عراقی، آمریکایی ها همچنان از آزاد کردن ماموران کنسولی عراق خودداری می کنند.

پیش از این، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا گفته بود رایس، برای ملاقات با متکی در نشست امنیتی عراق، آمادگی دارد.

با این حال، با اولتیماتوم وزیر خارجه ایران به طرف های عراقی و‌ آمریکایی، معلوم نیست که ایران در اجلاس امنیتی عراق شرکت خواهد کرد یا خیر.

ایران در بی قانونی اش جدی است

روزنامه آمریکایی واشنگتن پست با اختصاص موضوع سرمقاله روز جمعه خود به بحث آزادی سربازان انگلیسی نوشته است که ایران نشان داد آماده است برای دفاع از برنامه هسته ای خود ، دست به اقدامات تهاجمی و غیرقانونی بزند.  این روزنامه نوشت : دو روز پیش از آنکه ملوانان بریتانیایی دستگیر شوند، آیت الله خامنه ای رهبر ایران فشارهای بین المللی علیه تهران را غیرقانونی خوانده و گفته بود اگر آنها اقدامات غیرقانونی انجام دهند، ما نیز می توانیم اقداماتی غیرقانونی انجام دهیم و این کار را نیز انجام خواهیم داد. واشنگتن پست نوشته است : رهبر ایران جدی صحبت می کند و  هیچ دلیلی وجود ندارد که فکر کنیم این تهاجمات ادامه نخواهد یافت.  این روزنامه افزوده است :درست است که ملوانان آزاد شدند و یک بحران بین المللی خنثی شد، اما محمود احمدی نژاد و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران از برندگان اصلی این مساله بودند.  به ادعای این روزنامه، آنها حملات غیرقانونی علیه قدرت های بزرگ غربی انجام دادند و موفق شدند از آن فرار کنند. آنها توانستند امتیازهایی را از دشمنان خود بگیرند.  نخست آن که یک دیپلمات ایرانی که دو ماه پیش در بغداد دستگیر شده بود، روز سه شنبه آزاد شد و مقامات آمریکایی نیز اعلام کرده اند ممکن است به یک  فرستاده ایرانیان اجازه دهد با پنج ایرانی بازداشت شده توسط نیروهای آمریکایی در شمال عراق ملاقات کند.  در عین حال آزادی نیروهای بازداشت شده بحث قابل پیش بینی را در غرب مطرح کرده است. آن دسته از کسانی که تاکید دارند مذاکره و تعامل باید تنها راه مقابله با رژیم اسلامی ایران باشد به آزادی ملوانان انگلیسی به عنوان مدرکی دال بر موثر بودن دیپلماسی آرام اشاره می کنند.  واشنگتن پست افزوده است:پیش از آنکه احمدی نژاد عملکردی نمایشی داشته باشد، یکی از مقامات ارشد  بریتانیا با علی لاریجانی دبیرشورای عالی امنیت ملی ایران گفت وگویی تلفنی  انجام داده بود.  لاریجانی فردی است که دیپلمات های اروپایی برای حل رویارویی های خود با  ایران در مورد برنامه هسته ای این کشور مذاکره می کنند. آنها امیدوارند او بتواند نقش سازنده تری توسط ایران در مورد مسائل بسیار مهمتر ایفا کند.  واشنگتن پست نوشته است :ما نیز همین امیدها را داریم. در عین حال این  تحلیل ها باعث کمرنگ تر شدن این واقعیت برجسته موجود در مساله ملوانان  می شود که ایران برای دفاع از برنامه هسته ای خود آماده دست زدن به اقدامات  تهاجمی و غیرقانونی است.

بانک مرکزی انگلستان ایران را تحریم می کن

بانک مرکزی انگلیس طی بیانیه ای از به اجرا گذاشتن تحریم های وضع شده خبر داده است
بانک مرکزی انگلستان تحریم های وضع شده توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه ایران را به اجرا می گذارد.

شورای امنیت سازمان ملل متحد در ۲۳ دسامبر ۲۰۰۶ طی قطعنامه ۱۷۳۷ تحریم هایی را علیه ایران به خاطر عدم توقف برنامه های غنی سازی اورانیوم وضع کرد.

بانک مرکزی انگلستان در پی صدور قطعنامه جدید در شورای امنیت سازمان ملل متحد که تحریم های بیشتری را علیه ایران به خاطر سرپیچی از توقف برنامه های غنی سازی اورانیوم وضع کرد، طی بیانیه ای از به اجرا گذاشتن این تحریم ها خبر داده است.

در قطعنامه ۱۷۴۷ که ۲۴ مارس ۲۰۰۷ به تصویب رسید، تحریم هایی علیه افراد مرتبط با فعالیت های هسته ای ایران و برخی نهادها و شرکت های ایرانی که در صنایع هسته ای و موشکی ایران فعالیت می کنند، وضع شده است.

اسامی 'بانک بین المللی سپه لندن' به همراه بانک سپه به عنوان شرکت مادر و احمد درخشنده، مدیر عامل این بانک در این قطعنامه ذکر شده است.

گروه صنعتی سامان، شرکت کاوشیار و شرکت انرژی نوین که گفته شده با برنامه های هسته ای و موشکی بالستیک ایران ارتباط دارند هم به فهرست تحریم ها اضافه شده اند.

بانک مرکزی انگلستان در بیانیه خود از موسسات مالی و سایر سازمان ها و افراد در این کشور خواسته تا در صورت داشتن هر نوع حساب و یا سرمایه ای مرتبط با افراد ذکر شده، آنها باید این حساب ها را مسدود کنند و نوع حساب و سرمایه های مسدود شده را به بانک مرکزی انگلستان گزارش دهند.

این بانک طبق تحریم های مالی وضع شده توسط شورای امنیت، معامله مستقیم و غیر مستقیم با سرمایه و منابع اقتصادی افراد و نهادهای تحریم شده را یک قانون شکنی و جرم اعلام کرده است.

همچنین در اختیار گذاشتن سرمایه و منابع اقتصادی به طور مستقیم و غیر مستقیم به این افراد و نهادها نیز یک قانون شکنی محسوب می شود.

طبق بیانیه بانک مرکزی انگلستان، وزارت خزانه داری بریتانیا تحت شرایطی معافیت هایی را صادر خواهد کرد. این معافیت ها طبق پاراگراف ۱۳ قطعنامه ۱۷۳۷ شامل حقوق و هزینه های زندگی این افراد است.


فشار بر ایران
در پی فشارهای آمریکا، چندین بانک اروپایی تا کنون روابط مالی خود با بانک های ایرانی را قطع و یا به حالت تعلیق در آورده اند

شورای امنیت سازمان ملل متحد در قطعنامه ۱۷۴۷ از کشورها و موسسات مالی جهان می خواهد تعهدات جدیدی در زمینه ارائه وام و کمک های مالی به دولت جمهوری اسلامی ارائه ندهند. این تعهدات شامل کمک های بشردوستانه نمی شود.

کشورهای غربی در صدد آن هستند تا فشارهایی را بر ایران وارد می کنند تا این کشور را به تعلیق برنامه های غنی سازی اورانیوم ترغیب کنند.

در پی فشارهای آمریکا، چندین بانک اروپایی تا کنون روابط مالی خود را با بانک های ایرانی قطع و یا به حالت تعلیق در آورده اند.

ایران ادعای کشورهای غربی مبنی بر تلاش برای دستیابی به سلاح هسته ای را رد می کند و می گوید که برنامه هسته ای این کشور ماهیتی صلح آمیز دارد اما کشورهای غربی می گویند که ایران برای اعتماد سازی و از سرگیری مذاکرات برای پایان دادن به مناقشه هسته ای، باید ابتدا باید غنی سازی اورانیوم را به حالت تعلیق در آورد.

ایران این مساله را رد می کند اما می گوید حاضر است با تمامی طرف های درگیر از جمله آمریکا بدون هیچ پیش شرطی به مذاکره بپردازد.

تحریم‌ها علیه ایران برگشت‌پذیر است

روسیه، تحریم‌های تازه‌ای را که از سوی شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران تصویب شده "قابل برگشت" دانست.
این سخن سرگئی کیسلیاک، معاون وزیر امور خارجه روسیه است که روز دوشنبه، ۲۶ مارس در مسکو بیان کرد.

به گزارش خبرگزاری ایتار-تاس آقای کیسلیاک همچنین افزود: "این تحریم‌ها، پیام هشدار دیگری برای حکومت ایران است و ما امیدواریم که آنان این پیام را به‌درستی درک کنند".
وی ادامه داد: "تمامی تحریم‌ها برگشت‌پذیر هستند و هنوز امکان حل مسئله ایران از راه‌های سیاسی وجود دارد."

روسیه و چهار عضو دیگر دائمی شورای امنیت (بریتانیا، چین، فرانسه و آمریکا) به علاوه آلمان، خواستار گفت‌وگوهای بیشتر با ایران برای پایان بخشیدن به کشمکش هسته‌ای ایران شده‌اند.
معاون وزیر امور خارجه روسیه در این زمینه افزود: "امید ما این بوده‌است که ایران این پیشنهاد را جدی بگیرد".

تحریم‌های شورای امنیت علیه ایران شامل مسدود کردن راه‌های صدور جنگ‌افزار از ایران، قطع وام‌های مالی به ایران و مسدود کردن دارایی‌های گروه بیشتری از افراد و نهادهای ایرانی مرتبط با برنامه هسته‌ای ایران می‌شود.

10 نکته از قطعنامه شورای امنیت

سومین قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل درباره برنامه هسته ای ایران که شنبه شب به وقت آمریکا به تصویب 15 عضو این شورا رسید، حاوی نکاتی است که توجه به آنها ضروری است:

1. قطعنامه 1747 نیز در امتداد قطعنامه های 1696 و 1737 صادر شد و مستند به ماده 41 منشور سازمان ملل (مرتبط با تحریم های اقتصادی) است که در واقع راه را برای قطعنامه های بعدی هم باز می کند. نکته مهم این که روند تصویب قطعنامه ها علیه کشورمان شبیه روند تصویب قطعنامه های ضد عراق در سال 2002 است. هر چند نباید فراموش کنیم جنگ سال 2003 بوش علیه صدام سرانجام مبتنی بر قطعنامه های شورای امنیت شروع نشد.
2. پس از تصویب قطعنامه 1737 در دوم دی ماه سال گذشته و بی اعتنایی ایران به ضرب العجل 60 روزه این قطعنامه، گروه 1+5 سه هفته برای تدوین و توافق بر متن قطعنامه سوم وقت صرف کرد. این زمان نسبت به مدت صرف شده برای تدوین و توافق بر پیش نویس قطعنامه 1737 خیلی کوتاه تر بود. هر چند تدوین و توافق بر قطعنامه های شدید تر ضد ایرانی برای1+5 به تدریج به فرایندی روتین تبدیل می شود اما هر چه جلوتر می رویم، سفت تر کردن پیچ تحریم ها علیه کشورمان برای غرب سخت تر می شود؛ به ویژه آنکه به یاد بیاوریم ابعاد تحریم ها در قطعنامه سوم با خواست اعلام شده آمریکا در ابتدای این راه فاصله بسیار زیادی دارد و برای رسیدن به آن نقطه (تحریم خرید نفت ایران و تحریم فروش همه کالاها به ایران)؛ 1+5 حالا حالاها باید قطعنامه تصویب کنند.

3. زمان ارایه پیش نویس قطعنامه به اعضاء غیردایم شورای امنیت، روز 14 مارس 2007 تعیین شد که انتخاب این روز احتمالاً اتفاقی نبوده است. 14 مارس یادآور تنش های داخلی لبنان میان طرفداران سینیوره و حزب الله و ...


4. درباره تشدید تحریم های نظامی، قطعنامه 1737 ایران را از دسترسی به بازار بین المللی مرتبط با موشک های دوربرد و تجهیزات هسته ای محروم کرد اما قطعنامه 1747 بازار تجهیزات نظامی را هم برای کشورمان ممنوع می کند. نه خرید و نه فروش. لازم به یاد آوری است که کشورمان سالانه 100 میلیون دلار انواع تسلیحات به 40 کشور دنیا صادر می کند.

5. قطعنامه 1747 با معرفی 28 شخصیت حقیقی و حقوقی (اغلب نظامی و وابسته به سپاه پاسداران) به عنوان افراد درگیر یا حامی فعالیت های هسته ای، تلویحاً و بسیار زیرکانه برنامه هسته ای کشورمان را با افراد نظامی پیوند زده است.

6. دوستان ایران در شورای امنیت (آفریقای جنوبی، اندونزی و کنگو) هرچند به قطعنامه رای مثبت دادند، اما توانستند هر چند جزیی متن اولیه را تعدیل کنند. این اثر کوچک می تواند شروعی برای گام های بعدی و بلند تر اعضاء غیر متعهد شورای امنیت باشد.

7. کشورهای اروپایی بلافاصله بعد از تصویب قطعنامه از آمادگی برای شروع مذاکرات سخن گفتند. این نشان می دهد که اروپا همچنان استراتژی چماق و هویج را ادامه می دهد اما فعلاً ترجیح داده از چماق هایش استفاده کند.

8. روسیه و چین که تا قبل از تصویب قطعنامه 1737 متحد استراتژیک ایران تلقی می شدند، در روز تصویب قطعنامه 1747 منفعل تر از قطعنامه قبلی رفتار کردند. هر چند این انفعال را می توان چنین تعبیر کرد که ایران و متحدانش در شورای امنیت، کارتهای پرارزش خود (شکستن اجماع در شورای امنیت و وتوی قطعنامه جدی در آینده) را برای روزهای مبادا نگهداشته اند.

9. در مهلت 60 روزه قطعنامه 1737، دولت ایران خود را کاملاً بی خیال موضوع نشان داد و حتی نشانه هایی دال بر مخالفت دولت با تحرک دیپلماتیک دبیر شورای عالی امنیت ملی هم دیده می شد. دولت محترم باید به خاطر داشته باشد که میان «نترسیدن» و «واقعاً بی خیال بودن» مرز ظریفی است که رعایت نکردن آن می تواند بهترین استراتژی ها را هم به شکست و بن بست بکشاند.

10. هشدار بی سابقه رهبر انقلاب به غرب درباره احتمال «بی قانونی کردن» ایران در مساله هسته ای، هر چند در رسانه های غربی به طور گسترده ای این منعکس شد، اما اثرش به این قطعنامه نرسید و آثار خود را احتمالاً بعد از این خواهد گذاشت. غرب می داند که «بی قانونی کردن» تفاسیر مختلفی می تواند داشته باشد.
هر چند اکنون فشارها بر کشورمان بر زندگی مردم و اقتصاد داخلی ایران اثر چندانی نداشته است، اما اگر قرار باشد غرب همینطور پیچ فشارها را بیشتر بپیچاند و آثار این فشارها در داخل ایران احساس شود، قاعدتاً عده زیادی در داخل ایران خواهند پرسید حال که داریم هزینه داشتن سلاح اتمی را می پردازیم، چرا خودش را نداشته باشیم و نفعش را نبریم؟

منبع: الف