عملیات نظامی آمریکا علیه ایران با نام "نیش" که از سوی رسانه های معتبر جهانی برای روز 6 آپریل تعیین شده بود، آغاز نشد. براوو ایران!
"براوو" برای اینکه در تهران به اخبار آشکارا دروغین دامن نزدند. در ایران آنطور که شاهدین می گویند، زندگی از روال عادی خود خارج نشد. به شکل معمول و سابق رادیو و تلویزیون دولتی کار می کردند. در اخبار شبانه 5 آپریل به 6-ام، همانند همیشه اخباری درباره رویدادهای اخیر در جهان ورزش و فرهنگ پخش شده و اخبار روز درباره اوضاع در جهان و ایران تکرار شدند. و اکنون جمهوری اسلامی ایران به زندگی در روال عادی خود ادامه می دهد، گویی 6 آپریل هیچگاه وجود نداشت.
چرا که در ایران نیز می توانستند به این اخبار دروغین و دسیسه آمیز دامن زنند، همانطور که این کار را ارتش کارشناسان، از جمله کارشناسان روس انجام دادند. بویژه که عملاً گروه ناو هواپیمابر نیروی دریایی آمریکا به فرماندهی ناو "دوایت ایزنهاور" در خلیج فارس و ناو دیگر "استنیس" نیز در شمال دریای عرب بود.
در وضعیت آغاز ناگزیر جنگ، آنطور که کارشناسان پیشبینی می کردند، بسختی می شد از وسوسه وارد ساختن ضربه ای بازدارنده خودداری کرد. در آنصورت این "نیش" بازدارنده می توانست هدیه ای ارزنده برای آمریکا باشد و در آن زمان 6 آپریل بطور حتم رخ می داد.
تاییدیه های کارشناسان نظامی در رابطه با اینکه "امروز تمامی نشانه های آماده شدن کاخ سفید برای حل نظامی مشکل ایران وجود دارد" بطور حتم درست هستند. بویژه که آنها اخباری جدید نیستند. طرح راه حل نظامی مشکل ایران در کل مدت بسیاری است که در کاخ سفید وجود دارد؛ از همان زمانی که آیت الله خمینی اولین رهبر ایران طرح صدور انقلاب اسلامی به شیوه ایرانی به کشورهای خاور نزدیک را اعلام نمود و اسرائیل از حق موجودیت بعنوان یک کشور محروم شد. در عین حال امام خمینی پنهان نمی کرد که یکی از دلایل انقلاب اسلامی ایران، مقابله با حضور آمریکا نه تنها در خود ایران و بلکه در منطقه خاور نزدیک نیز می باشد.
علیرغم اینکه روز 6 آپریل هیچ اتفاق بدتری رخ نداد، امروز اوضاع پیرامون ایران بیش از هر زمان دیگری نزدیک به جنگ است. تهران با اتخاذ موضعی سرسختانه نسبت به تحریم های شورای امنیت سازمان ملل متحد و با رد هرگونه مطالبه آمریکا برای توقف برنامه هسته ای خود، عملاً اوضاع را حاد می کند. پیشبینی های بیشمار در رابطه با امکان جنگ نیز به ایران کمک می کنند که حتماً نیز شامل این متن هستند که: آمریکا در عراق و افغانستان درگیر است و ایران عراق نیست و بعید است در چنین اوضاعی واشنگتن ریسک نموده و عملیات نظامی را آغاز کند.
اما معلوم می شود که آمریکا ریسک می کند و باید گفت که به سادگی! حقیقتاً ایران، عراق نیست و در این حقیقت آشکار، بطور حتم نکاتی منفی برای آمریکا نیز وجود دارند، اما مثبت نیز وجود دارد. و هنوز معلوم نیست که کدام یک بر دیگری غالب است. علاوه بر این، آمریکا و ناتو تا این حد نیز در افغانستان درگیر نشده اند. و بالاخره، مهمتر از همه، واشنگتن تحت هیچ شرایطی اسرائیل را رو در رو با ایران نمی گذارد که مسلح به بمب اتمی است.
بدبختی در این است که هر چه هم ایران بگوید تمایلی به ساخت بمب اتمی ندارد، هر چه قدر هم به اسلام و فتواهای امام خمینی اشاره کند که تولید سلاح کشتار جمعی را ممنوع می کنند، نه آمریکا، نه اروپا و نه حتی همسایگان این کشور در خاور نزدیک این را باور نمی کنند. برای این نیز دلایلی وجود دارند که متاسفانه ایران نمی خواهد آنها را بحساب بیاورد.
اوضاع بن بست گونه است. و بمحض اینکه مسئله انتخاب بین ایران هسته ای و عملیات نظامی مطرح شود، آمریکا بدون هیچ اندیشه ای، سناریوی دوم را بر می گزیند.
و باز هم باری دیگر براوو ایران! و این بار برای اینکه در پایتخت این کشور ملوانان را بعنوان گروگان در صورت وارد ساختن ضربات نگه نداشتند. بویژه که با آزادسازی آنان به وطن خود، تهران برای مذاکره کنندگان خود مفهوم ساخت که درصورت بحساب آوردن موضع این کشور، ایران آماده دیالوگی ساختاری است.
شاید در هر صورت برای مذاکره کنندگان اروپا با ایران، بد نباشد که گامی بسوی ایران برداشته و بدون پیش شرط توقف غنی سازی اورانیوم، پشت میز مذاکرات با این کشور، همانطور که تهران اصرار دارد، بنشینند؟
و حداقل تا نشست آتی شورای امنیت سازمان ملل متحد؛ چرا که در هر صورت سانتریفیوژهای راه اندازی شده از سوی ایران، طی این روزها به غنی سازی خواهند پرداخت.
چرا که مسئله رخ دادن یا رخ ندادن 6 آپریل مطرح است.
