تابوی سکس در پیری

مطرح کردن مبحث وجود نیاز جنسی در پیری هنوز در بسیاری از جوامع
متاسفانه با مشکل بر خورد میکند به طوری که در بعضی محیطها پوشش یک تابو را به خود گرفته.مسئله در این جاست که این پدیده وجود دارد,حال چه مورد پسند ما واقع شود و یا نشود.از این جهت رد این واقعیت و عدم قبول آن برخوردی غیر علمی به شمار می آید.
در زیر قسمتی از نوشتار خانم بریتا بورگر پزشک زنان و زایمان را ترجمه کردم و
از آنجای که بیشتر قصد مطرح کردن مبحث وجود سکسوالیته در پیری را داشتم, همه آن را ترجمه نکرده بلکه لزومأ به قسمتی از آن بسنده کردم.


تابوی سکسوالیته در سنین پیری

سکسوالیته و هوس در پیری هنوز به ندرت مورد بحث قرار میگیرد, طوری که در حد مرزهای تابو قرار داده میشود.اکثر انسانهای جوان نمیتوانند داشتن سکس در زندگی را از آنجای که رفتارهای جنسی برای آنها لزومأ با جوانی پیوند دارد از سن شصت سالگی به بعد تصور کنند. از طرف جامعه تا حدی برخورداری از یک زندگی جنسی مورد رضایت برای مردان مسن پذیرفته شده ،که آن هم بیشتردر صورتی که پیوند با یک زن جوان باشد.از این جهت برای مردان گاهن یک تصور غلط نسبت به زنان و سکسوالیته آنها تداعی میشود و آن عدم وجود نیاز جنسی زنان بعد از یائسگی است.
واقعیت اما در این است که این مردان هستند که بیشتر در دودران کهولت با تغییرات بزرگی پیوسته به زندگی جنسیشان حساب باید بکنند ,برای مثال اختلالات ارکسیون(erection ).
در زنها قدرت نیروی جنسی تا سن سی وپنج سالگی به مراتب افزایش پیدا کرده و تا سالهای زیادی در این حد بدون تغییر باقی میماند.
تحقیقات نشان داده که بالای یک سوم از خانمهای بین سنین شصت و هشتاد درزندگی خود سکس دارند و این آمار رو به افزایش است.به همچنین خود ارضائی در بین این زنان از اهمیت به خصوصی برخوردار است واین پدیده برای آنها موقعیتی فراهم میسازد که به صورتی از سکس در زندگی بهرمند باشند.

با چه تغییراتی باید زنها در رابطه با سکسوالیته حساب بکنند؟
بر اساس پرنسیب برای زنان بعد از دوران یائسگی سکس اهمیت خود رابه عنوان سرچشمه ای برای انرژی زندگی ,اعتماد به نفس و احساس همبستگی حفظ میکند.
از طرفی عمق خواست صرفأ جسمی سکس با صعود سن کمتر مشود ولی نیاز به نوازش,سکسوالیته و ارضای جنسی به قوت خود باقی میماند.
در خانمها سرعت مدت زمان تحریک جنسی کندتر شده و زمان بیشتری طول میکشد تا واژن مرطوب شود.خیلی از مردان مسن نیز به طول زمان بیشتری برای به دست آوردن ارکسیون کامل نیاز دارند ولی توانائی به دست آوردن ارگاسم از بین نمیرود.از این جهت به عشق ورزی قبل از سکس درسنین بالا باید اهمیت بیشتر و به سزای داد.
عوامل منفی که روی سکس میتوانند اثر بگذارند در درجه اول بیماریهای بدنی,دردهای مزمن که همراه با بلا رفتن سن به طور طبیعی افزایش میابند,مشکلات روحی و خانوادگی یا ترس هستند که فاکتورهای ذکر شده آخر تفاوتی با عواملی که در جوانان نیز ایجاد مشکل میکنند ندارد.
در یک آمار گرفته شده 32 درصد ار زنان از کمبود نوازش و41 درصد از نداشتن سکس کافی به دلیل بی توجهی,مریضی یا ایمپوتنت( impotent) بودن همسر و یا اختلافات خانوادگی گله مند بودند.برای تقریباً 13 درصد از افراد سکس به دلیل کمبود دیالوگ کافی بین آنها بیشتر حالت یکنواخت پیدا کرده بود.
اغلب صرفاً این تصور افراد که برای سکس دیگر پیر شده اند کافیست که مانع عشق ورزی آنها شود.در حالی که داشتن رابطه جنسی به سلامتی بیشتر کمک کرده وموجب بیدار نگه داشتن هر چه بیشتر روحیات زنده میشود.وانگهی سکسوالیته صرفاً به اکت ( Akt) جنسی محدود نمیشود.

عوامل مثبت سکس در کهولت
سکس در پیری در مقایسه با سکس نوجوانی مزایای را نیز به همراه خود میاورد برای مثال نیازی دیگر به استفاده از راههای مختلف جلوگیری از حاملگی نیست و یا ترجیح دادن امورات فرزندان به خود دیگر وجود ندارد چرا که در این مرحله در اکثر موارد فرزندان مستقل و جدا از والدین بسر میبرند.

برای تقویت سکسوالیته در کهولت چه کار میشود کرد؟
زنانی که سالها فقط با یک رابطه جنسی ناکام و ناراضی آشنای داشتند شاید از این تصور که در کهولت دیگر نیازی به تجربه کردن سکس ندارند آسوده خاطر باشند.لذا نباید فراموش کنیم که در پیری هم این شانس وجود دارد که با یک شریک زندگی مهربان و پر احساس فرم جدید و زیبای از سکسوالیته را تجربه کرد.
قواعدی که که برای همه افراد صدق کند وجود ندارد.در نهایت هر فرد باید آرزوها،رویاها ونیازهای خود را کشف کند و در جهت برآورده شدن آنها کوشا باشد.
ضمیمه آن داشتن و یا ایجاد موقعیت برقرار کردن مکالمه به مانند دوران نوجوانی و نیاز به باز بودن با خود و دیگران است. یک مورد بسیار مهم برای بهرمندی از سکسوالیته رضایت بخش زدودن احساس شرم نسبت به بدن خویش است.گذشته از آن بهتر است که تصور این که عشق ورزی به مانند" یک کار عملی است که باید انجام شود" در خود تغییر داده و از تحت فشار قرار دادن خود زیر این تصورفاصله بگیریم .
در صورت وجود مشکلات جسمی یا خانوادگی به همچنین امکان استفاده از کمکهای پزشکی و مشاوره ها موجود است که به زدودن و یا بهتر کردن آنها کمک کند.
مهمتر از همه اما این است که از تابوهای جاگرفته در وجود خود در رابطه با سکسوالیته در کهولت عبور کنیم.
لذا تغییر تفکر خود در این باب به تنهائی کافی نیست بلکه تفکر و تصور محیط اطراف,فرزندان,نوه ها و به همچنین پرستارهای خانه های سالمندان وغیره باید در این مبحث تغییر کرده و حق افراد مسن را برای داشتن نیاز سکسوالیته به رسمیت بشناسند.