واشنگتن پست از تلاش جرج بوش برای معرفی ایران به عنوان تمام مشکلات منطقه خبر داده و می نویسد: شکی وجود ندارد که دولت بوش سخت در تلاش است به منظور رسیدن به اهدافش در منطقه ایران را مقصر جلوه دهد. شکی نیز وجود ندارد که دولت بوش، ایران را دشمن شماره یک خود در منطقه معرفی کرده است. اما آیا دولت بوش در حال برنامه ریزی برای جنگ است؟ آیا این دولت واقعاً اهداف جنگی خود را انتخاب کرده است و آیا دولت بوش اجزای لازم برای یک  جنگ واقعی را کنار یکدیگر قرار داده است.

 واشنگتن پست، پاسخ این پرسشها را منفی دانسته و تأکید می کند: امریکا بیش از یک طرح احتیاطی برای درگیری احتمالی با ایران دارد. اول اینکه یک طرح عملیات عمده جنگی تحت عنوان "کان پلن هزار و بیست و پنج"  وجود دارد که رویارویی همه جانبه هوایی، دریایی و زمینی در پاسخ به تهاجم ایران را در بردارد. این طرح یک طرح استاندارد جنگی است که سالها وجود  داشته و تغییرات زیادی نیز داشته است. برای اینکه چنین طرح استانداردی (که در حقیقت موضع دفاعی نسبت به حمله ایران است) واقعاً اجرایی شود، تلاش زیادی لازم است و وقتی امکانپذیر است که رئیس  جمهور، روسای ستاد مشترک را برای طراحی یک ماموریت ویژه به عنوان مثال تغییر رژیم هدایت کند اما قطعاً ما به چنین مرحله ای نرسیده ایم دولت بوش کاملاً در عراق گرفتار شده است. موردی که بوش سعی می کند ایران را عامل آن جلوه دهد، بوش حاضر  نیست شکست استراتژی خود را بپذیرد و مجبور است یک سپر بلا یا بهانه ای برای منحرف کردن افکار عمومی از قضیه عراق پیدا کند.

 این روزنامه طرح جنگی احتمالی دیگر را که مشابه اش برای کره شمالی و مقابله با حمله احتمالی چین  به تایوان نیز وجود دارد، طرحی می داند که بوش در سخنرانی سالانه خود به آن اشاره کرد. در این طرح به زیرساختهای نظامی ایران در عراق حملات محدودی صورت می گیرد. این طرح بر اساس اطلاعات عجیب و غریبی است که اوایل این ماه در عراق ارائه شد. طرح عمده جنگی دیگر که در ارتباط با تلاش ایران برای رسیدن به تسلیحات  کشتار جمعی وجود دارد، حمله پیشگیرانه است که در سال دو هزار و دو بنای آن گذاشته شد. بنا بر این سیاست، امریکا به هیچ کشوری اجازه نمی دهد به سلاح هسته ای دست یابد و همین سیاست اساس جنگ عراق شد.

 واشنگتن پست هر 3 طرح فوق و مقالاتی که پیرامون آنها نوشته می شود، را بر اساس اطلاعات و طرح های غیرواقعی ارزیابی کرده و می نویسد: بنابراین، سه طرح جنگی برای ایران وجود دارد که هر کسی می تواند درباره آن مقاله بنویسد و در این مقالات، حملات هوایی، دریایی و زمینی را بر اساس عملیات امریکا در کوزوو، افغانستان و عراق تشریح کند. هیچ کدام از این مقالات بر  اساس اطلاعات واقعی یا دسترسی به طرح های واقعی جنگ نوشته نمی شوند. اصطلاحاتی مانند "تیرانت" و "کان پلن" فقط از این جهت اشاعه می یابند که مصطلح شده و فضاسازی لازم صورت گیرد. این همان سیاستی است که شبکه بی بی سی از ان استفاده کرد.